İçimdeki boşlukla o kadar yüzleştiriyorsun ki bazen arkamı dönüp kaçmak geçmiyor değil aklımdan...Lakin yapamam, senden kaçabilmem için mantıklı sebeplerim olmalı.Bilirim herkese umursamaz gibi gösterirken kendi içinden geçenleri...
Kaçmanın bir halta yaramadığını sen hayatıma girmeden az önce öğrendim ben.Cehennemin dibine kaçsan küçücük önemsiz bir şeyin seni başladığın yere döndüreceğini sen gelmeden önce öğrendim.Kaçmanın çözüm değil de bugünün kavgasını yarına ertelemekten başka bir şey olmadığını...
Düşünüyorum da sırf gerçeklerle yüzleşmemek için daha ne kadar kaçabilirim ki?"Harbi Kız" olduğumu düşünürken bile sakladığım onca şey var burada.İşte şimdi ,gerçeklerimle yüzleşme zamanı.Seni gördüğümde , dizim titremiyor, kalbim öyle küt küt atmıyor., midemde kelebekler falan uçuşmuyor.Ben seninleyken sonuna kadar kendim olabiliyorum, düşündüğümü ben bile tam anlatamazken anında anlayabiliyorsun, senle vakit geçirmek çok zevkli sabaha kadar konuşabilir, sonsuza kadar susabiliriz ve bunun için dönüp trip atmayız birbirimize.Aslında bizim olayımız bundan ibaret.Birlikte güzel vakit geçiriyoruz, illa aramızdakilere bir isim koymak peşinde değiliz, hakkımızda kimin ne düşüneceği de o kadar önemli değil...
Seni kandırmamın bir manası yok.Belki sana hiç aşık olamam, belki adam gibi sevemem seni...Söz veremem bunlar için.Ama elimizdekini kaybetmemek için elimden geleni yapabilirim.Tüm bunların sonunda karar ve son söz sana ait.O yüzden bu yazının bir sonu yok.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder